Het tijdelijke paviljoen, dat werd ontwikkeld door Skope en collectif dallas, bestaat uit het ontwerp en de bouw van een demonteerbaar paviljoen dat volledig bestaat uit hergebruikte materialen.
Dit – zowel voor de opdrachtgever (Leefmilieu Brussel), als voor de gemeente Molenbeek en voor het architectenbureau vernieuwende – paviljoen heeft het mogelijk gemaakt om een licht te werpen op de moeilijkheden, inconsistenties of normatieve tekortkomingen bij het ontwerp en de uitvoering van een resoluut modern project, en dat op diverse vlakken: statuten inzake tijdelijk gebruik, stedenbouwkundige vergunningen, vereisten qua energieprestaties, garanties voor technische uitrustingen voor hergebruik, enz.
Het is dankzij de openheid, de bereidheid tot compromissen en de bestuurlijke inventiviteit van de publieke actoren dat het paviljoen het daglicht zal zien en zijn beloften inzake hergebruik zal inlossen.
Aan die vereisten, en dankzij het gebruik van een eenvoudig en regelmatig stramien, voegden de ontwerpers een complementair principe toe: modulariteit voor meer circulariteit. De gebruiksduurzaamheid van het paviljoen hangt af van zijn aanpassings- en modulatievermogen ten opzichte van de gastsite.
De hele uitdaging bij de uitvoering van het project zit hem in de beschikbaarheid van de hulpmiddelen. Het is dankzij platforms zoals Opalis, een recuperatieplatform voor herbruikbare materialen, dat we leveranciers konden vinden die actief zijn in de hergebruiksector.
Aangezien de vindplaats van materialen constant in evolutie is, was er heel wat heen- en weerverkeer. Het gebeurde soms dat de hulpmiddelen, tegen de tijd dat de bouwprincipes waren afgetoetst met de ingenieurs, niet langer beschikbaar waren. Het vergt creativiteit van de ontwerpers en projectactoren om in de hergebruiksectoren beschikbare bouwmaterialen aan te wenden of een nieuwe functie te geven.
